---

Price: FREE!

---

Buy

Arka Kapı Dergi’nin ikinci sayısından herkese merhaba! Bu sayımızın teması Anonymity (Anonimlik).

Kişisel bilgilerin nelere mal olabileceği, sıradan gibi görünen küçük verilerin nasıl toplumsal manipülasyonlara varan vakalara yol açabileceğini Cambridge Analytica firmasının adı ile özdeşleşen hadiseden açıkça gözlemledik. Anonimlik, tüm hayatın dijitalleştiği dünyada diyebiliriz ki en önemli insani taleplerden biri.

Benim saklayabilecek bir şeyim yok diyenler, aşağıda bulunan e-posta adresime, parolalarını gönderebilirler mi lütfen?

Yahut bugün tümden engellenmesi söz konusu olan VPN hizmetleri! VPN, sadece yasaklı sitelere erişimin değil, hizmet sınırları dünya hinterlandına yayılmış şirket ve iş modellerinin yerel kaynaklarına erişebilmek için kullandıkları güvenli bir bağlantı protokolü. Evet her şey gibi VPN’i de suçlular kullanıyor! Tıpkı suçluların otoyolları, yaya geçitlerini, telefon hatlarını kullandıkları gibi kriminal aktivitelerde bulunan insanlar VPN’i de kullanıyorlar. Ama nasıl bu suçluların diğer başka şeylerden istifade etmeleri, bu vasıtaların toplumsal hayattan men edilmesinin akl-ı selim bir çözümü olarak görülmüyorsa, niçin aynı şeyi VPN için de düşünmüyoruz? Aynı itirazı VPN için de yükseltemiyoruz?

Keza sansür meselesi! İnternet sahip olduğu zenginlikler sayesinde bizi zengin kılan bir teknoloji. Bu zenginlikleri engellemek hangi saik ile olursa olsun kullandığımız zemini çoraklaştıracak bir hamledir. Elinizde TV kumandası varsa, bir TV programından şikayet etme hakkınız yok. Faaliyetleri aşikar olan sitelere girip girmemek kullanıcının kendi tercihindedir. Elbette toplumsal yaşantıyı felce uğratacak, nesillerin sağlıklı gelişimlerine zarar verebilecek yayınların varlığından gençleri, genç dimağları korumak zorundayız. Ama bu yasaklarla savuşturulabilecek bir hadise değil, bireysel sorumluluğun ön plana çıktığı/çıkması gereken bir alan. Devletin, ya da siyasal erkin vatandaşları adına her şeye karar verdiği rejimler totaliter rejimlerdir. Ve bu yol bir kere açıldı mı, Orwell’ın 1984 distopyasına rahmet okutacak gelişmeler birbirini izler. Her siyasi erk kendince uygun bulduğunu dayatır, sevmediğini yasaklar. Gelin buna dur diyelim! Modern insan, tercih edebilen insandır.

İlk sayımızın yayınından hemen sonra 17 Şubat tarihinde Çırak Atölye’de gerçekleşen bir etkinlikte buluşarak dergimizin ilk sayısını dostlarımız ile kutladık. Tahmin edeceğiniz gibi kahve bahane idi!

Chris Hoca, Abaküs Yayınları’nın sahibi Cevahir Ağabey’den sonra birkaç kelam etmek üzere söz bendenize verildi. Öylesine heyecanlıydım ki isim isim çalışmamıza omuz veren arkadaşlarımızı sayarken fahiş bir hata yaptım!

Bazı insanlar vardır, öylesine hayatınızdadırlar ki, varlıklarının sağlamasını dahi yapmanıza gerek kalmaz. Hep oradadırlar. Hep desteklerini hissedersiniz. Sanki hiç gitmeyecek gibidirler. Hayatımdaki böyle dostlardan biri, varlığı ve desteği benim için tekrarına hacet olmayacak kadar tabii olan dostlarımdan biri, Bayram Gök. Dergimize kriptoloji yazıları ile renk katan bir dostumuz. O heyecanla, benim için hayattaki de-factolardan biri olan Bayram Ağabey’in adını zikretmeyi ihmal etmişim. İşte sebebi budur. Hem kendisi teşekkür beklemeyecek kadar kalenderdir, hem de hayatımızdaki rolü teşekkürü bile unutturacak kadar tabii ve içten.

Hayatımda bana bu duyguyu tattıran ilk insan ise Annem! İlk sayıyı hazırladığımız esnada yoğun bakımda olan anneciğimi maalesef 22 Şubat tarihinde ebediyete uğurladık. Rahmet-i rahmana kavuştu. Dilerim kabri pür nur, mekânı cennet olsun. Hakk, bendenizi de yarattıklarına hizmetle ve hürmetle anneciğimin kapanmayan amel defteri için bir vasıta kılsın.

Bir teknoloji dergisi için çok duygusal satırlar. Af buyurun!

Takdir edersiniz ki hayat sayılardan ve vesilelerden öte...